تعیین میزان کفایت دیالیز در بخش های همودیالیز بیمارستان های استان کهگیلویه و بویراحمد در سال ۱۳۸۸

مقدمه وهدف: بیماری های قلبی ـ عروقی و عدم کفایت همودیالیز اصلی ترین عوامل تعیین کننده ناتوانی و مرگ و میر در بیماران دیالیزی است. بالا بردن کفایت همودیالیز در پیش آگهی بیماران کاملاً مؤثر است. روش های متعددی برای بررسی میزان نیاز و کفایت همودیالیز وجود دارد. یکی از این روش ها، بررسی و محاسبهkt/v بیماران همودیالیزی است. این مطالعه با هدف تعیین میزان کفایت همودیالیز بیماران مراجعه کننده به بخش های همودیالیز انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی ـ مقطعی است که در سال 1388 بر روی 41 بیمار واجد شرایط در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج انجام شد. از کلیه بیماران قبل و بعد از انجام همودیالیز نمونه خون تهیه و میزان نیتروژن اوره خون و کراتینین اندازه گیری شد. برای بررسی کفایت همودیالیز از روش kt/v و نسبت کسر اوره استفاده گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نیتروژن اوره خون قبل از دیالیز، 6/23 ± 9/69 میلی گرم درصد و بعد از آن 96/11± 63/32 میلی گرم درصد بود که اختلاف معنی داری را نشان می دهد(05/0p<). به طور کلی در بخش های همودیالیز بیمارستان های استان، حداقل میزان kt/v، 45/0 و حداکثر 77/1 با میانگین 4/0 ± 94/0 بوده است. با توجه به معیارkt/v، 17 نفر(5/41 درصد) دارای کفایت مطلوب دیالیز، 3 نفر ( 3/7 درصد) نزدیک به میزان مطلوب و 21 نفر(2/51 درصد ) کمتر از حد مطلوب بودند. حداقل میزان نسبت کسر اوره، 28 درصد و حداکثر میزان آن 75 درصد با میانگین، 69/ ± 50 درصد بود. با توجه به معیار نسبت کسر اوره ، 11 نفر (8/26 درصد) دارای کفایت مطلوب دیالیز، 10 نفر (4/24 درصد) نزدیک به میزان مطلوب و 20 نفر( 8/48 درصد) کمتر از حد مطلوب بودند. نتیجه گیری: با توجه به معیار kt/v و نسبت کسر اوره درصد بالایی از بیماران این مراکز همودیالیز ناکافی داشتند. با توجه به اهمیت موضوع و ارتباط مستقیمی که بین میزان کفایت همودیالیز و نتایج کلینیکی و مرگ و میر وجود دارد، لازم است علل آن بررسی و رفع گردد.